Μέσα σε μια επταετία μπορεί να γίνουν πολλά. Να αποφοιτήσει κανείς από το δημοτικό. Να ολοκληρώσει κανείς τη γυμνασιακή και λυκειακή φοίτηση. Να ολοκληρώσει προπτυχιακή και μεταπτυχιακή φοίτηση. Να αλλάξει καμπόσες δουλειές. Να αλλάξει άποψη καμπόσες φορές. Να κατασταλάξει. Να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά. Να φτάσει σε εκείνο το ηλικιακό κομβικό σημείο.
Να δοξαστεί σε όλη την Ευρώπη, να καμαρώνεται σε όλη την Ελλάδα, να προβάλλεται με λαμπρότητα σε όλη την Υφήλιο. Να ξεπέσει στην υπόληψη όλων των Ελλήνων. Να συρθεί στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Να ξεβραστεί στα λύματα της αγοράς. Να επιπλεύσει στον βρώμικο αφρό της χαμένης αξιοπρέπειας.
Φτωχύναμε σε μια επταετία φίλε μου. Μα εξακολουθούμε να καπνίζουμε στα εστιατόρια. Φτωχύναμε σε μια επταετία φίλε μου. Μα εξακολουθούμε να μαγειρεύουμε με χιλιοτηγανισμένα λάδια. Φτωχύναμε σε μια επταετία φίλε μου. Μα εξακολουθούμε να προσπερνάμε ο ένας τον άλλον.
Τα ρούχα ξέφτισαν. Οι συνειδήσεις ξέφτισαν. Οι αξίες ξέφτισαν. Ο χρόνος ο ίδιος ξέφτισε. Κι όμως μέσα σε αυτή την απόλυτη ξεφτίλα, βρήκε ο θεός να πάρει μερικούς θεματοφύλακες του πολιτισμού της χώρας. Ελεγχόμενη, άτακτη ή τακτική..αυτό θα πει πτώχευση. Εκεί που σου τα έχουν απαξιώσει όλα, εκεί ακριβώς να πεθαίνουν κι εκείνοι οι Έλληνες που ήταν αξίες για τη χώρα.
Ένα σώμα ημίγυμνο που ξεγυμνώνεται ακόμη περισσότερο στο κρύο. Ένα ετοιμόρροπο κτίριο που χάνει και τη μισή σκεπή του. Ένα ημιξεραμένο δέντρο που χάνει τα πρώτα του κλαδιά. Μια μητέρα που χάνει ακόμη ένα παιδί της. Μια οικογένεια που χάνει ένα ακόμη μέλος. Μια χώρα που χάνει μια ακόμη αξία..μία από τις τελευταίες που της είχαν απομείνει.
Ο χρυσός πουλιέται και αγοράζεται παντού. Ελάτε να βάλουμε όλοι από μία χρυσή καδένα να αγοράσουμε μερικές αξίες. Να πάμε σε ένα ενεχυροδανειστήριο να καταθέσουμε ό,τι πολυτιμότερο έχει ο καθένας για να ξανακερδίσουμε την αξιοπρέπειά μας. Ελάτε να κλείσουμε ένα εισιτήριο για την Ελλάδα. Να την περιηγηθούμε σαν τουρίστες και μετά να επιστρέψουμε αλλού. Οπουδήποτε αλλού, μακριά. .
Ούτε μακριά, ούτε κοντά βλέπω φως στο τούνελ του εφιάλτη, πια. Ξέμεινε αιώνια στις Θερμοπύλες ο Λεωνίδας. Παρέδωσε τη βαριά ασπίδα του. Κάρφωσε το σπαθί του στην καμένη γη. Θαμπώθηκαν από τον χρυσό του Ξέρξη οι πολεμιστές του. Γη και Ύδωρ πάρτε όσο θέλετε..δεν έμεινε κανείς να τα φυλάει. Το πέδιλο και το τσαρούχι είναι ξεπερασμένες μόδες. Φολκλορίστικες ιδεοληψίες για τον χορευταρά των μπουζουκιών. Το απολιτίκ είναι τρες σικ. Φορέθηκε έντεχνα τις τελευταίες δεκαετίες. Καλά ψώνια…
----------------------
Αφιερωμένο στους μεγάλους Έλληνες που έφυγαν τα τελευταία 2-3 χρόνια..στον Σωτήρη Μουστάκα, στον Θανάση Βέγγο, στον Μανόλη Ρασούλη, στον Λεωνίδα Κίρκο..και στον Θεόδωρο Αγγελόπουλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου